In de eerste editie van het Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde van dit jaar is de tweede herziene druk van het boek ‘Kindertandheelkunde 2’ besproken. Vermeld wordt dat dit deel samen met deel 1 een ‘goede leidraad’ voor de behandeling van kinderen is. Deel 1 is 4 jaar eerder herzien. Mede daardoor zijn inconsistenties ontstaan, bijvoorbeeld met betrekking tot de waardering van het Nexø-onderzoek. Daarover lees ik niets in de recensie die verder redelijk adequaat is met uitzondering van het hoofdstuk dat gaat over de behandeling van (diepe) cariës in het kindergebit (hoofdstuk 32), een hoofdtaak in de kindertandheelkunde. Het vormt waarachtig geen ‘goede leidraad’ voor de behandeling van kinderen, zoals de recensent het hele boek kwalificeert. Door het verbloemen hiervan wordt de lezer op het verkeerde been gezet, een terugkerend verschijnsel in de kindertandheelkunde.

Eerder heb ik in 2 artikelen in het tijdschrift TandartsPraktijk (TP 2013; 9: 41-47 en 2013; 11: 58-62) op verzoek van de redactie stevige kritiek geuit op de inhoud van dit hoofdstuk. Vervolgens heeft de redactie van TP de auteurs in de gelegenheid gesteld een weerwoord te schrijven. Ze kwamen er niet uit en hebben daarvan afgezien. Dat is jammer, want mijn conclusies waren:

1. Ik meen voldoende te hebben aangetoond dat het hoofdstuk vol staat met niet- of onvoldoende onderbouwde beweringen.
2. De literatuurverwijzingen zijn zodanig dat als het een scriptie van een student betrof alleen al op grond hiervan een zware onvoldoende gerechtvaardigd zou zijn.
3. Het hoofdstuk lijkt vooral geschreven te zijn ter ondersteuning van het restauratieve paradigma (tandartsfactoren). Er spreekt weinig belangstelling uit voor de innovatie in de kindertandheelkunde op het terrein van de preventieve/causale behandeling (kindfactoren).

Ik kan mij niet voorstellen dat een zichzelf respecterende onderwijsinstelling dit hoofdstuk als leerstof aan de studenten aanbiedt.

Wat een ‘goede leidraad’ voor de cariësbehandeling van kinderen betreft, verwijs ik naar wat collega W.J.H. Berendsen hierover heeft te melden in een interview voor Dental Tribune (maart 2014; 4: 22).