3D voorspellingen van chirurgisch resultaat
Promotie J.H.F. Liebregts
3D-simulatie zal onmisbaar worden in de orthognatische chirurgie. Dat concludeert Jeroen Liebregts in zijn proefschrift. Hij onderzocht hoe 3D-simulatie de voorspelbaarheid en resultaten van orthognatische chirurgie kunnen verbeteren. Kennis over de manier waarop harde weefsels en de huid van het aangezicht reageren op een chirurgische ingreep, helpt met het op de juiste manier verplaatsen van de botdelen tijdens een osteotomie. Daarnaast kan het helpen om beter in te schatten of een pre- of post-orthodontische behandeling noodzakelijk is.
Liebregts onderzocht de nauwkeurigheid van een 3D-simulatiemodel (Mass Tensor Model – MTM) om veranderingen in weke delen na een bilaterale sagittale splijtingsosteotomie te voorspellen. Hij vergeleek hiervoor de daadwerkelijke postoperatieve resultaten met de voorspellingen van het MTM. Dit deed hij zowel voor het hele gezicht als voor individuele delen hiervan. Vervolgens onderzocht hij de nauwkeurigheid van de MTM-voorspelling voor de veranderingen in de weke delen na een bimaxillaire osteotomie. In alle gevallen was de afwijking tussen de voorspelling door het model en het postoperatieve resultaat minder dan 2 mm, wat wordt beschouwd als een klinisch acceptabele afwijking. De resultaten tonen aan dat de MTM 3D-simulatie gebruikt kan worden om veranderingen in de weke delen van het gezicht na orthognatische chirurgie te voorspellen. Bij onder andere de onderlip moet men echter opletten, aangezien het model hier erg kan afwijken van de werkelijke postoperatieve resultaten. Tevens is het MTM-algoritme niet geschikt om de verandering van weke delen in de neusregio te voorspellen.
Daarnaast onderzocht Liebregts een methode om de verplaatsing van benige structuren in orthognatische chirurgie verder te analyseren, de OrthoGnathicAnalyser (OGA). Hij concludeert dat de OGA een betrouwbare manier is om verschillen tussen planning en chirurgische uitkomst te voorspellen. Dit maakt het gebruik van cefalometrische oriëntatiepuntidentificatie overbodig, een methode die minder nauwkeurig is doordat hiervoor meerdere keren hetzelfde oriëntatiepunt moet worden geïdentificeerd, waarna het oriëntatiepunt wordt bepaald op basis van het gemiddelde hiervan.
Met de nieuwe OGA-methode onderzocht Liebregts het effect van de volgorde van kaakverplaatsing in bimaxillaire chirurgie (maxilla-eerst of mandibula-eerst) op de voorspelbaarheid van de OGA, de postoperatieve langetermijnstabiliteit en chirurgische accuraatheid. Traditioneel wordt de maxilla-eerst benadering aangehouden, maar recent onderzoek laat zien dat de mandibula-eerst benadering ook voordelen heeft. Vanwege het gebrek aan consensus in de literatuur in termen van voorspelbaarheid en langetermijnstabiliteit, onderzocht Liebregts dit verder met de OGA-methode en in een patiëntencohort. Hij concludeert dat de keuze voor een mandibula-eerst of maxilla-eerst benadering besloten moet worden op basis van de geplande verplaatsing. Zo is de mandibula-eerst benadering beter in anterieure en posterieure positie van de maxilla wanneer impactie van de maxilla gepland werd.
Op 14 februari 2022 promoveerde J.H.F. Liebregts aan de Radboud Universiteit in Nijmegen op zijn proefschrift ‘3D surgical planning in orthognathic surgery’. Promotoren waren prof. dr. T.J.J. Maal en prof. dr. S.J. Bergé. Copromotor was dr. T. Xi.
(Beeld: Shutterstock)