De vraag die in dit onderzoek centraal stond, was in hoeverre het resultaat van een orthodontische behandeling op de lange termijn behouden blijft. Daartoe werden de gebitsmodellen van 1016 orthodontisch behandelde patiënten gescoord met behulp van de PAR-index. De PAR-score werd op 6 tijdstippen bepaald tot 10 jaar na afloop van de retentie. De gemiddelde leeftijd van de patiënten over deze periode liep van 12,0 ± 3,1 jaar tot 26,3 ± 2,9 jaar. Het onderzoek laat zien dat 67% van het bereikte resultaat, gemeten volgens de PAR-index, na 10 jaar nog behouden was. De scores voor de mediaanlijn en de frontale open beet bleven over die periode ongeveer gelijk. De scores voor de occlusie in de zijdelingse delen, sagittale overbeet, omgekeerde overbeet, diepte van de beet, en voor het onder- en bovenfront namen na behandeling geleidelijk aan weer toe. De eerste twee jaar na retentie vond bijna 50% van de totale relaps plaats. De veranderingen waren het sterkst voor de positie van de gebitselementen in het onderfront. Tien jaar na retentie was hun positie zelfs slechter dan voor de behandeling.