In dit artikel worden de klinische en de microbiologische effecten van systemische metronidazol bij de behandeling van refractaire parodontitis gepresenteerd. Voor het onderzoek werden 27 volwassen patiënten met refractaire parodontitis geselecteerd op de aanwezigheid van de paropathogeen Bacteroides forsythus en de afwezigheid van Actinobacillus actinomycetemcomitans. Patiënten werden opnieuw initieel behandeld, waarna een therapie met metronidazol volgde. Klinische variabelen zoals pocketdiepte, aanhechtingsniveau en bloedingsneiging na sonderen verbeterden significant. Een belangrijke bevinding in dit onderzoek was de relatie tussen het klinische behandelingsresultaat en de microbiologische uitkomst van de behandeling. Patiënten bij wie na therapie B.forsythus niet langer detecteerbaar was, lieten een significant grotere klinische verbetering zien in vergelijking met patiënten die nog wel aantoonbare B.forsythus hadden. De grootste klinische respons werd gevonden bij patiënten die, na therapie, geen aantoonbare B.forsythus, Porphyromonas gingivalis en Prevotella intermedia hadden. Geconcludeerd kan worden dat patiënten met refractaire parodontitis baat kunnen hebben bij een additionele metronidazoltherapie. Microbiologische analyse van de subgingivale plaque speelt een essentiële rol bij de selectie van patiënten die in aanmerking komen voor deze therapie.