Iatrogene perforaties vanuit de pulpaholte naar het parodontium leiden dikwijls tot complicaties die extractie van wortel of element noodzakelijk maken. Opsporing ervan is mogelijk via de directe waarneming van een bloeding, röntgenfoto’s, het gebruik van papierstiften en een elektrische lengtebepaling. Het succes van de behandeling hangt er voornamelijk vanaf of de perforatie onmiddellijk kan worden gesloten en infectie wordt voorkomen. Diverse factoren zijn hierop van invloed, zoals het moment waarop de perforatie tijdens de behandeling plaatsvindt, de omvang en de locatie van de laesie, alsmede in hoeverre het restauratiemateriaal de perforatie afsluit. In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de diagnose, de prognose en de niet-chirurgische behandeling van perforaties bij een wortelkanaalbehandeling.