Een zogenaamde soft laser is een laser met laag vermogen die uitzendt in het rode en nabij infrarode gebied van het spectrum. Met onderzoeken op celkweken is aangetoond dat een soft laser onder de juiste omstandigheden inwerkt op cellen en de celdeling bevordert, een inwerking die waarschijnlijk aangrijpt in de ademhalingsketen van de cel. De golflengte en de dosis dienen echter nauwkeurig te worden ingesteld: te lage dosis heeft geen effect, te hoge ook niet. De marge rond de optimale dosis is slechts ongeveer 10%. Met enkele proefdieronderzoeken is een gunstig effect van de soft laser op wondheling gevonden, andere onderzoeken konden geen effect vinden. Ook zijn onderzoeken bij de mens gedaan maar veel daarvan voldoen niet aan de wetenschappelijke criteria, bijvoorbeeld omdat er geen placebogroep was of omdat het onderzoek niet dubbelblind werd uitgevoerd. Enkele lieten een effect zien, maar bij de meeste was dat niet het geval. Een verklaring voor de grote variatie in resultaten kan wellicht worden gevonden in de vereiste nauwkeurigheid van de instelling van de celdosis, in combinatie met de zeer gecompliceerde relatie tussen de dosis die op weefsel valt en de dosis die de daarop of daarin liggende cellen ontvangen. Meer onderzoek, vooral onderzoeken waarin op systematische manier de dosis en de golflengte worden veranderd, is nodig alvorens tot verantwoord klinisch gebruik kan worden besloten.