In het hier beschreven onderzoek werd de hypothese getoetst dat een betere retentie en stabiliteit van een gebitsprothese ook tot een betere orale functie leidt. Bij 18 edentate proefpersonen werden 2 implantaten in de onderkaak geplaatst, werd een nieuwe gebitsprothese vervaardigd en werden achtereenvolgens 3 mesostructuren (magneten, drukknoppen en een staaf-hulsconstructie) aangebracht. De maximale bijtkracht en de activiteit van de musculus masseter en de musculus temporalis anterior werden op een aantal momenten gemeten. De maximale bijtkracht van een overkappingsprothese met mesostructuur verdubbelde ten opzichte van een nieuwe gebitsprothese zonder mesostructuur, onafhankelijk van het type mesostructuur. Daarmee was de bijtkracht tweederde van die van een persoon met een natuurlijke dentitie. Er bestonden geen grote verschillen in spieractiviteit tussen de 3 mesostructuren. De spieractiviteit van de musculus temporalis anterior bij maximaal klemmen was significant lager dan die van de musculus masseter met de oude en met de nieuwe conventionele gebitsprothese. Dit verschil was niet aanwezig bij een overkappingsprothese met mesostructuur.