De ziekte van Parkinson is een langzaam voortschrijdende en irreversibele aandoening van het zenuwstelsel. Als bijverschijnsel van de ziekte van Parkinson wordt het uit de mond lopen van speeksel (kwijlen) genoemd. De oorzaak hiervan is onduidelijk. In de literatuur worden 2 mogelijke oorzaken beschreven: hypersialie en slikproblematiek. Tot op heden zijn speekselsecretiesnelheden (bij rust, kauw- en zuurgestimuleerd) en slikvermogen alleen afzonderlijk van elkaar bepaald in verschillende onderzoeken. Dit artikel geeft een overzicht van de literatuur en geeft tevens een beschrijving van de opzet van een nog uit te voeren klinisch onderzoek. Het doel van het onderzoek is inzicht te krijgen in de oorzaak en de prevalentie van het kwijlen bij patiënten met de ziekte van Parkinson. In het onderzoek zullen 50 patiënten met de ziekte van Parkinson worden vergeleken met 50 controlepersonen. De groepen worden vergeleken op speekselsecretiesnelheid, slikvermogen, de subjectieve ervaring met de speekselvloed en een objectieve waarnemingsmethode van kwijlen; het zogeheten ‘drooling quotiënt’. Tot slot worden mogelijkheden voor de behandeling van het probleem geschetst.