Restauratieve tandheelkunde

Een laboratoriumonderzoek had ten doel vast te stellen in hoeverre de hechtsterkte van een composietreparatie wordt bevorderd door het opruwen van het oude composietoppervlak door beslijpen met een diamantboor. Proefblokjes werden vervaardigd van een microhybride composiet (Opallis™). De helft van de blokjes ondergingen een kunstmatige veroudering door ze te onderwerpen aan 5.000 cyclussen van een temperatuurwisselbad. Beide groepen werden verdeeld in 4 subgroepen. De eerste groep diende als controle. Er werd een reparatie gesimuleerd door een tweede blokje te vervaardigen en deze na etsen, spoelen, drogen en applicatie van een adhesief (Single Bond 2™) te bevestigen aan het oude composietoppervlak van het eerste blokje. Bij de tweede groep werd het oude composietoppervlak gedurende 10 seconden opgeruwd met een middelfijnkorrelige diamantboor, gevolgd door het vervaardigen van een tweede blokje als in groep 1. Bij de derde en vierde groep vond het opruwen plaats met een fijnkorrelige en een extrafijnkorrelige diamantboor.

Microhechtsterkte (MPa ± sd) van composietreparaties zonder of met opruwing van het oude composietoppervlak.

Nadat de aldus aangevulde proefblokjes gedurende 24 uur in water waren opgeslagen werden er staafjes uit gezaagd voor het bepalen van de microhechtsterkte. De meetresultaten zijn weergegeven in de tabel. De verschillen tussen de 4 groepen met verschillende oppervlaktebewerkingen waren significant, maar de verschillen tussen de 2 groepen die al of niet aan veroudering waren onderworpen waren dat niet. De hoogste microhechtsterkte was bereikt in de groep die was opgeruwd met een fijnkorrelige diamantboor en de laagste scores werden genoteerd in de controlegroep. De onderzoekers menen dat de hechtsterkte van composietreparaties in hoofdzaak wordt bepaald door micromechanische retentie met een minimaal effect voor chemische hechting.

Bron

• Valente LL, Silva MF, Fonseca AS, Münchow EA, Isolan CP, Moraes RR. Effect of diamand bur grit size on composite repair. J Adhes Dent 2015; 17: 257-263.