Parodontitis en proteasen? Geen uitgemaakte zaak
DOI: 10.5177/ntvt.2019.07/08.19032 Bladzijden: 385-388
Tijdens parodontale ontstekingen sijpelen verschillende stoffen van zowel de gastheer als bacteriële oorsprong naar de gingivale creviculaire vloeistof (GCV) en speeksel. Deze stoffen, zoals eiwitten en peptiden, dienen daardoor als biomarkers van het onstekingsproces. Met behulp van gevoelige en geavanceerde laboratoriumtechnieken is de rol van al deze biomarkers inmiddels in kaart gebracht. Maar de hoge kosten, complexiteit en lastige interpretatie van de gevonden resultaten werken vaak belemmerend voor de implementatie van biomarkers voor diagnostische doeleinden in de tandheelkundige praktijk. Bepaalde speekselenzymen, de proteasen, kunnen fungeren als biomarkers en hebben interessante eigenschappen voor het bedrijven van snelle diagnostiek aan de stoel. De aanwezigheid of activiteit van een protease kan namelijk op een eenvoudige en snelle, biochemische manier worden aangetoond, bijvoorbeeld door kleurverandering. Omdat ook andere processen in de mond van invloed zijn op de testuitslag zijn dergelijke testen vooral bruikbaar als onderdeel van een uitgebreider diagnostisch onderzoek.
Periodontitis and proteases. Hardly a closed case
During periodontal inflammation, a multitude of substances both from the host and of microbiological origin are released into the gingival crevicular fluid (GCV) and saliva. These substances, such as proteins and peptides, can therefore be regarded as biomarkers of the inflammatory process. With the help of sensitive and advanced laboratory technologies, the role of these biomarkers has been identified. However, the high costs, complexity and difficulty of interpretation of the results often hinder the introduction of biomarkers for diagnostic purposes in the dental practice. Certain salivary enzymes, proteases, can function as biomarkers and have interesting properties for producing rapid chairside diagnoses, because the presence of a protease or proteolytic activity can be demonstrated in a simple and rapid biochemical way, for example by colour signalling. Since other processes in the oral cavity influence the results of the test, such tests are especially useful as one element in a broader oral diagnostic investigation.
Periodontitis and proteases. Hardly a closed case
During periodontal inflammation, a multitude of substances both from the host and of microbiological origin are released into the gingival crevicular fluid (GCV) and saliva. These substances, such as proteins and peptides, can therefore be regarded as biomarkers of the inflammatory process. With the help of sensitive and advanced laboratory technologies, the role of these biomarkers has been identified. However, the high costs, complexity and difficulty of interpretation of the results often hinder the introduction of biomarkers for diagnostic purposes in the dental practice. Certain salivary enzymes, proteases, can function as biomarkers and have interesting properties for producing rapid chairside diagnoses, because the presence of a protease or proteolytic activity can be demonstrated in a simple and rapid biochemical way, for example by colour signalling. Since other processes in the oral cavity influence the results of the test, such tests are especially useful as one element in a broader oral diagnostic investigation.