De Amsterdamse chirurgijn Job Jansz. Van Meekren schreef in een serie casuïstieke verhalen die 2 jaar na zijn dood (1666) in Amsterdam verschenen, over een Spaanse matroos die hij in het Amsterdamse Gasthuis had onderzocht met een in plooien hangende slappe huid. Ook Van Meekrens tijdgenoot, de bekende Amsterdamse geneesheer en magistraat Nicolaas Tulp, had deze bijzondere afwijking in zijn eigen huis mogen aanschouwen.