De invloed van orthodontische behandeling op cariës

Een gezonde mond maakt diverse fysiologische functies (zoals praten, proeven, ruiken en kauwen) maar ook de meer psychologische functionaliteiten (lachen, gezichtsexpressies) mogelijk. Malocclusies en andere orthodontische afwijkingen zoals agenetische of geïmpacteerde gebitselementen kunnen hier een negatief effect op hebben. Er bestaan echter maar weinig onderzoeken naar de langetermijneffecten van orthodontische behandeling op de mondgezondheid. In dit onderzoek stond de vraag centraal wat de invloed is van orthodontische behandeling op de cariëservaring in een cohort van 30-jarige volwassenen, met als hypothese dat degenen met een voorgaande orthodontische behandeling minder cariëservaring vertonen.

In 2005-2006 werd uit het geregistreerde kiesregister een steekproef van 1.859 30-jarige proefpersonen uit Adelaide in Zuid-Australië getrokken. Ongeveer de helft had eerder deelgenomen aan een epidemiologisch mondonderzoek in 1988-1989. De participanten vulden een vragenlijst over sociodemografische factoren, tandheelkundig gedrag en het hebben ondergaan van een orthodontische behandeling. De uitkomstvariabelen waren de DMFT-score en de individuele componenten hiervan.

De respons was 34% (n = 632). Klinische data waren beschikbaar van 448 deelnemers, 24% van de originele steekproef. Op de leeftijd van 30 jaar had ongeveer eenderde een orthodontische behandeling ondergaan. Onafhankelijk van het type malocclusie werd geen verschil gevonden in DMFT-score tussen de behandelde en niet behandelde groep (4,3 respectievelijk 5,0, niet significant). Ook werd geen verschil gevonden op het niveau van de componenten van de DMFT-score, zijnde het aantal carieuze, missende of gerestaureerde gebitselementen.

Conclusie. Er werd geen verschil gevonden in cariëservaring op de lange termijn bij 30-jarigen die wel of geen orthodontische behandeling hadden ondergaan.

Bron