Adviseren is zoveel makkelijker dan de uitvoering

Eind deze maand ben ik 1 jaar lang moeder, eind volgende maand word ik voor de tweede keer moeder en nu pas merk ik dat advies geven veel makkelijker is dan advies opvolgen. Als ouder wil je namelijk het beste voor jouw kind. Wat precies het beste voor jouw kind is, is nog maar de vraag. Iedereen heeft immers een verschillende kijk op het leven en dus ook op opvoeding. Toch merk ik dat kersverse ouders vertrouwen op het advies van de tandarts over hoe en wanneer de tanden moeten worden gepoetst. Zelf geef ik altijd het advies om de tanden eenmaal daags te gaan poetsen zodra ze doorkomen. Dit doen we ’s avonds en daarna wordt niet meer gegeten of gedronken, tenzij het water is. Vanaf 2 jaar oud moet er 2 keer per dag gepoetst worden en wil je daar eerder mee oefenen, let dan op dat je kind niet alle tandpasta opeet.

Het klinkt zo eenvoudig, maar het kan zo lastig zijn. Het eerste probleem waar ouders tegenaan kunnen lopen - en dat mij mooi werd ontzien - is dat de baby al tanden heeft voordat hij na het avondeten doorslaapt. Mijn kind kreeg met 10 maanden pas zijn eerste tand en sliep toen gelukkig al lang en breed door. Maar er zijn ook kinderen die met 4 maanden al tanden krijgen en nog elke 3-4 uur voor voeding komen. Nu is borstvoeding minder cariogeen dan flesvoeding, maar ook niet elke moeder is in de gelegenheid om borstvoeding te geven. Wat doe je dan als je ’s nachts voeding hebt gegeven? Ga je dan nog een keer poetsen? En dan heb ik nog niet eens over het hartverscheurende tafereel dat kinderen aan de borst of bij de flesvoeding in slaap zijn gevallen en bruut wakker worden gemaakt door een tandenborstel die nog even in de mond gepropt moet worden. Kinderen wakker maken om de tanden te poetsen is het moeilijkste wat er is.

Een ander probleem is een kind dat niet gepoetst wil worden. Daarbij geef ik meestal aan dat de ouder beslist wat goed is voor het kind en dat een tegenstribbeling jammer is, maar poetsen belangrijker is. Dat klonk zo makkelijk toen ik het adviseerde. Nu kijk ik elke avond op tegen het moment dat mijn kind naar bed moet. Als hij zelf met zijn tandenborstel mag spelen is er niets aan de hand en zit hij blij op zijn Star Wars borstel te kauwen, maar dan komt het moment dat mama gaat napoetsen. Je ziet zijn blik veranderen, zijn armen beginnen rond hem heen te slaan en zijn hoofd begint heftig heen en weer te schudden. “Nee, nee, nee!”, hoor ik hem dan blèren. Ondertussen doe ik alsof het me niets doet, houd ik hem goed vast en begin zijn tanden te poetsen zonder dat ik gefrustreerd overkom. Van binnen ga ik helemaal kapot! Zwaar gefrustreerd en geïrriteerd voel ik me op dat moment. En ja, ook bij mij gaat de gedachte door mijn hoofd om dan maar een avond niet te poetsen.

Vanavond weet ik zeker dat mijn man en ik elkaar weer aankijken om te bepalen wie de Sjaak is. Aangezien ik de ‘tandenspecialist’ ben, zal ik het wel weer zijn. Ik kijk er nu al naar uit…

Lisa Vermeulen, tandarts