‘Digitaal plannen, een grote stap vooruit binnen de implantologie’
Expert uitgelicht
Dr. Justin Pijpe werkt als mka-chirurg in het Catharina Ziekenhuis Eindhoven. Ook is hij verbonden aan het Erasmus Medisch Centrum als onderzoeker met als aandachtsgebied de implantologie en preprothetische chirurgie. Hij is sinds 1 juni 2018 redacteur van het NTVT en had het thema ‘Antibiotica’ onder zijn hoede, dat in oktober 2019 is gepubliceerd. Hij is auteur van het artikel ‘Mondgezondheidgerelateerde kwaliteit van leven voor en na bariatrische chirurgie' dat recent in de mei-editie is verschenen.
Op welk vlak ligt jouw specialisatie?
Ik ben gepromoveerd op de diagnostiek en behandeling van het syndroom van Sjögren en ik behandel nog steeds veel patiënten met deze aandoening, samen met een oogarts en een reumatoloog. Hiernaast ben ik in de regio Eindhoven verantwoordelijk voor patiënten met speekselklierproblemen, zoals obstructieklachten door stenen en stricturen die ik behandel door middel van sialoendoscopie. Daarnaast ben ik tandheelkundig slaapgeneeskundige, NVOI geregistreerd implantoloog en doe ik onderzoek naar enkeltandsvervanging en botregeneratie.
Wat is de belangrijkste ontwikkeling binnen je vakgebied op dit moment?
De digitalisering binnen ons vakgebied heeft een sterke vlucht genomen. Zowel binnen de orthognatische chirurgie als binnen de implantologie plannen we veel chirurgische behandelingen digitaal. We hebben een eigen 3D-printer voor boormallen en binnenkort ook voor wafers die we gebruiken voor orthognatische patiënten. Het gegeven dat je nu immediaat een implantaat kan plannen, deze guided kan plaatsen en direct de vooraf vervaardigde noodkroon kan plaatsen, is voor zowel patiënt als implantoloog een grote stap vooruit.
(Fotograaf: Joost Hoving)
Wat houdt je in je werk bezig op dit moment?
Binnen de mka-chirurgie en in het Catharina Ziekenhuis zijn we druk bezig met de positionering van ons vakgebied binnen het ziekenhuis. De mka-chirurgie zal altijd verbonden blijven met het ziekenhuis, maar een deel van ons werk zou ook extramuraal kunnen plaatsvinden in nauwe samenwerking met de eerste lijn. Ook doe ik onderzoek naar het gebruik van zygoma-implantaten als laatste behandeloptie voor de extreem atrofische maxilla. Dit is voor patiënten een zeer dankbare oplossing, waarbij ze na jaren van problemen en meerdere operaties eindelijk een vaste constructie krijgen na een enkele ingreep. Tevens ben ik voorzitter van de Nederlandse sectie van het International Team for Implantology (ITI), een grote internationale organisatie binnen de implantologie. Dit najaar starten we met het ITI Curriculum Foundation Level, een cursus waarin de prothetische en chirurgische basis van de implantologie wordt toegelicht.
Wat is het eerste dat je leest als de NTVT in de brievenbus ligt?
Ik blader het vaak door, waarbij ik meestal eerst de artikelen lees op het gebied van de mka-chirurgie. Ook het redactioneel lees ik altijd.
Wat is je belangrijkste boodschap aan de beroepsgroep?
Denk bij relevant onderzoek of een fraaie casus aan het NTVT! Het tijdschrift heeft een groot bereik en is een goede manier om iets onder de aandacht te brengen bij tandarts-algemeen practici en tandarts-specialisten. De focus bij onderzoekers ligt vrijwel altijd op een internationaal tijdschrift, het NTVT biedt daarom de mogelijkheid tot een dubbelpublicatie, waarmee dan ook de algemeen practicus in eigen land wordt bereikt.
Wanneer heb je voor het laatst zelf een wetenschappelijk artikel geschreven en waar ging het over?
Het meest recente artikel in een internationaal tijdschrift betrof een onderzoek naar het effect van alveolar ridge preservation (ARP) bij vroege implantaatplaatsing (na volledige wekedelengenezing van de alveole). Vroege implantaatplaatsing met ARP leverde vergelijkbare klinische, esthetische en door de patiënt gerapporteerde resultaten op in vergelijking met vroege implantaatplaatsing zonder ARP. In de mei-editie van het NTVT hebben we een onderzoek gepubliceerd naar de mondgezondheidgerelateerde kwaliteit van leven voor en na een maagverkleining. Hoewel deze niet beïnvloedt lijkt te worden door bariatrische chirurgie, werd er wel een vermindering gezien op het gebied van functionele beperkingen.