‘Je bent nooit in je eentje de deskundige’
Expert uitgelicht
Willemijn van der Sleen-Schulte werkt als tandarts in het Centrum Bijzondere Tandheelkunde (CBT) in Zwolle en volgde de diplomering tot prothetisch-restauratief tandarts en tandarts Maxillofaciale Prothetiek. Ze is sinds juni 2022 redacteur van het NTVT. In 2020 was ze auteur van het artikel ‘Gegeneraliseerde externe apicale wortelresorptie: etiologie in 3 röntgenologisch vergelijkbare casussen’.
Op welk vlak ligt jouw specialisatie?
Ik ben begonnen bij het CBT met een brede interesse naar alles wat nét even anders is. Mijn persoonlijke interesse naar meer diepgang was mede de reden dat ik de opleiding tot Prosthodontist in Edinburgh heb doorlopen. In mijn werk focus ik op allerhande prothetische uitdagingen met of zonder implantologie bij (partieel) edentaten na trauma of gecompromitteerde voorgeschiedenis, alsmede op de interdisciplinaire behandeling van oligodontie en restauratief herstel van elementen met glazuur (of dentine) afwijkingen. Ook de droge mond problematiek valt binnen mijn aandachtsgebied.
Wat is de belangrijkste ontwikkeling binnen je vakgebied op dit moment?
Uiteraard nemen digitale technieken al jaren een vlucht. Een intraorale mondscanner is in veel praktijken niet meer weg te denken. Dat maakt ook dat er een verschuiving is gekomen in het aanbod van restauratieve materialen, waarbij je een heel andere mindset moet hebben op de manier van indiceren, prepareren en cementeren. Ook voor de prothetiek komen er volop nieuwe producten op de markt. Producten die in de industrie al volop gebruikt worden, vinden een weg naar de tandheelkunde. Daarbij is het altijd van belang de waarde die de fabrikant toeschrijft aan een product kritisch te blijven beoordelen, maar tegelijkertijd open te staan voor vernieuwingen.
(Fotograaf: Joost Hoving)
Wat houdt je in je werk bezig op dit moment?
Ik haal mijn kracht en enthousiasme uit de samenwerking tussen diverse disciplines, zowel binnen als buiten ons centrum. Het CBT Zwolle heeft alle differentiaties in huis en heeft een grote verwijsregio. Helaas hebben we ook te maken met wachtlijsten, een landelijke tendens. Het is voor alle centra een uitdaging om voldoende gedifferentieerd personeel op te leiden en aan je te binden.
Tegelijkertijd worden we geacht kritisch te zijn wat betreft doelmatigheid en kosten. Ik denk dat we verwijzers moeten blijven informeren over de werkwijze en rol van een CBT en toegankelijker kunnen zijn voor intercollegiaal overleg over zorg op maat op de juiste plek. Daarmee voorkomen we hopelijk ook dat de wachtlijst volstroomt met patiënten die wellicht ook elders geholpen kunnen worden.
Welke recente NTVT-publicatie is je het meest bijgebleven en waarom?
De artikelen die mij bijblijven zijn meestal de zeldzame situaties. Ik kan me een artikel herinneren over botnecrose bij het gebruik van de drug ‘krokodil’ (desomorfine) en over groene tandverkleuring als gevolg van medisch onderliggend lijden. Waarschijnlijk zal ik zo’n patiënt zelf niet eens tegenkomen, maar het komt wel voor dat zich een gerelateerde situatie presenteert, waardoor er ergens een lampje gaat branden en ik de artikelen erbij zoek om de achtergrond of literatuurverwijzingen nog eens door te nemen. Op die manier verbreedt het NTVT ook mijn kennis en probeer ik de achtergrond van aandoeningen te ontrafelen.
Wat is het eerste dat je leest als de NTVT in de brievenbus ligt?
Ik ben iemand die bij het begin begint, zodat ik niks over het hoofd zie. Na het lezen van de kaft heb ik vaak al wel een voorkeur welke artikelen ik in detail wil lezen en welke ik als samenvatting tot me neem.
Wat is je belangrijkste boodschap aan de beroepsgroep?
Blijf je ontwikkelen en blijf nieuwsgierig. Je bent nooit in je eentje dé deskundige. Er zijn altijd meerdere deskundigen op een gebied en je moet elkaar blijven opzoeken om de juiste kennis rondom een patiënt of onderwerp te verzamelen. Het kijken over de grenzen van je eigen vakgebied én over je eigen ego geeft verbinding en verdieping.