Kauwkrachten en antibacteriële bonding van weinig invloed op secundaire cariës
Promotie A.C.C. Hollanders
Kauwkrachten en het gebruik van antibacteriële bonding hebben weinig invloed op het ontstaan van secundaire cariës. Dat concludeert Audrey Hollanders naar aanleiding van haar promotieonderzoek.
Hollanders onderzocht het effect van kauwkrachten op het ontstaan van secundaire laesies in een in vitro onderzoek. Kauwkrachten kunnen leiden tot vervorming van de restauratie als er een randspleet aanwezig is. Dit heeft een verhoogde circulatie van vloeistoffen tot gevolg, wat het proces van secundaire cariësvorming versnelt. Hollanders creëerde een restauratie met een randspleet van 100 µm. De gebitselementen werden 8 weken lang blootgesteld aan een zuuroplossing en vervolgens herhaaldelijk belast met 90N, een kracht in dezelfde orde van grootte waar gebitselementen in de mond aan blootstaan. Er waren geen verschillen te zien tussen de diepte van de wandlaesies in de belaste en onbelaste gebitselementen. Hollanders’ in situ onderzoek naar de invloed van kauwkrachten is nog gaande. Hiervoor dragen proefpersonen een gebitsprothese met proefstukjes restauratiemateriaal die al dan niet vooraf belast zijn. Doordat deze gebitsprotheses regelmatig in suikerwater worden gelegd, ontstaan wand- en oppervlaktelaesies in de proefstukjes. Het effect van belasting wordt onderzocht zodra 8 proefpersonen het onderzoek hebben afgerond.
Om het effect van antibacteriële bonding te onderzoeken, voerde Hollanders een in vitro onderzoek en een klinisch onderzoek uit. Hier vergeleek ze conventionele bonding met bonding die het antibacteriële MDPB bevatte. De helft van de onderzochte gebitselementen bij het in vitro onderzoek werd kunstmatig verouderd door ze te bewaren in een oplossing van zout en speeksel, en afwisselend bloot te stellen aan heet en koud water. Vervolgens werden laesies geïnduceerd door bacteriegroei. Bij de ‘nieuwe’ gebitselementen waren minder diepe oppervlaktelaesies aanwezig wanneer antibacteriële bonding was gebruikt. Bij de verouderde gebitselementen was dit effect echter verdwenen. Vervolgens werd de antibacteriële bonding in 7 tandartspraktijken gebruikt en vergeleken met het gebruik van conventionele bonding door dezelfde tandartsen. Er werd geen verschil gevonden in falen van de restauratie tussen de 2 typen bonding na een periode van 6 jaar.
Op 27 juni 2022 promoveerde Audrey C.C. Hollanders aan de Radboud Universiteit Nijmegen op haar proefschrift ‘Closing the gap: modifying factors in secondary caries’. Promotor was prof. dr. M.C.D.N.J.M. Huysmans. Copromotor was dr. N.K. Kuper.
Meer lezen?
- ‘Onder de loep! Audrey C.C. Hollanders’ van 8 september 2017
- https://doi.org/10.5177/ntvt.2017.05.16212
- https://doi.org/10.5177/ntvt.2020.07/08.19119
(Beeld: Caries Res. 15 February 2022, CC BY 4.0)
Het onderzoek van Audrey Hollanders is mede mogelijk gemaakt dankzij de NTVT onderzoeksbeurs vanuit de Stichting Bevordering Tandheelkundige Kennis.