Wennen aan een schommelende behandelkamer, en dat is nog maar het begin
Column
Aanpassingsvermogen en flexibiliteit: ik denk dat deze mooie eigenschappen bij de meeste tandartsen, door de aard van ons werk, heel erg goed ontwikkeld zijn. Het steeds anticiperen op alle verschillende patiënten met hun verschillende achtergronden en mondproblemen, de steeds wisselende richtlijnen en overheidsregels.
Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik door mijn werk als tandarts in Nederland bijzonder flexibel geworden ben, moest ik de afgelopen weken erg wennen aan de nieuwe werkomstandigheden op een schip van Mercy Ships. In plaats van patiëntzorg moest ik me opeens bekwamen in heel andere werkzaamheden.
Sinds een maand woon en werk ik op het ziekenhuisschip de Africa Mercy. Het schip is tijdens de coronatijd in onderhoud gegaan en de bedoeling is in januari 2022 weer terug naar West-Afrika te varen zodat Mercy Ships daar patiëntzorg en onderwijs kan geven. Sinds maart 2020 is het aanwezige ziekenhuis, met daarin ook de tandartskliniek voor de bemanning, gesloten geweest. Hierdoor bleek ik na aankomst op het schip niet meteen aan de slag te kunnen met patiëntenzorg.
De meeste materialen waren over de datum, de apparatuur moest nagekeken en gerepareerd worden, de röntgenbuis werkte niet meer en software voor de planning en patiëntenkaarten was niet aanwezig. De licenties voor de röntgensoftware waren verlopen en zowel de ruimte als de apparatuur kon een goede desinfectieronde gebruiken.
Mijn eerste gedachte was: Help! Was ik maar bij moeder (lees: tandartsenpraktijk Klaassen in Elst) thuisgebleven... Maar goed, over de eerste schrik heen kon ik hard aan de slag. Vier weken lang was ik meer een praktijkmanager dan een tandarts… Een kleine greep uit de lijst van werkzaamheden: opruimen, schoonmaken, bestellingen doen, de apparatuur testen, een timmerman, loodgieter en elektricien regelen. Aan de slag met gloednieuwe (Amerikaanse) software. Handleidingen opzoeken en richtlijnen schrijven. Nadenken over de agenda en de communicatie.
Het meeste is gelukt en de kliniek heeft een ware metamorfose ondergaan. Morgen ga ik eindelijk echt starten met patiëntzorg. Dan gaat het grote wennen waarschijnlijk pas daadwerkelijk beginnen. Werken in een behandelkamer op een schip dat altijd wat heen en weer schommelt. Wennen aan de voor mij meestal nog wat vreemde apparatuur. Wennen aan mijn medebemanning als patiënten: uit wel 40 verschillende culturen met allemaal hun eigen achtergrond wat tandartservaringen betreft.
Een positieve gedachte die mij deze weken doorgeholpen heeft is: Waarschijnlijk wordt door deze ervaringen mijn aanpassingsvermogen nog een stuk groter. En dat zal ik vast goed kunnen gebruiken bij de uitdagingen die er ongetwijfeld komen!
Marijke Westerduin, tandarts en vrijwilliger bij Mercy Ships, zal de komende periode elke maand een column schrijven voor het NTVT. Marijke is in 2007 afgestudeerd als tandarts aan het Radboudumc. Daarna heeft zij als tandarts in de algemene praktijk en in een kindertandheelkundige kliniek gewerkt. Daarnaast heeft Marijke ook 7 jaar als docent gewerkt aan de opleiding tandheelkunde van het Radboudumc. In het verleden heeft ze, via Mercy Ships, 7 maanden als tandarts gewerkt in Togo en kortstondig in Zambia en Guinee. Momenteel is ze voor een periode van 2 jaar aan het werk als Lead Dentist in West-Afrika, vanaf een ziekenhuisschip van Mercy Ships. Marijke zal daar werken aan haar droom: de toegang tot mondzorg in West-Afrika verbeteren. Dit doet ze ook door middel van haar stichting: Stichting Improve. Ze neemt jullie de komende maanden graag mee in wat zij meemaakt en wat haar gedachten daarbij zijn.