Bruxisme is een controversieel fenomeen waarbij er consensus is over het multifactoriële karakter van de etiologie van bruxisme. Hierbij worden zowel perifere (morfologische) als centrale (pathofysiologische en psychologische) factoren onderscheiden. Voor morfologische factoren, zoals occlusiekenmerken en de anatomie van de benige structuren van het orofaciale gebied, lijkt tegenwoordig hoogstens nog een bijrol te zijn weggelegd in de etiologie van bruxisme. De mogelijke rol van pathofysiologische factoren staat momenteel volop in de belangstelling. Zo wordt bruxisme tegenwoordig vaak gezien als onderdeel van een ontwaakrespons. Ook blijkt bruxisme gemoduleerd te worden door verschillende neurotransmitters in het centrale zenuwstelsel. Vooral stoornissen in de dopaminehuishouding kunnen met bruxisme in verband worden gebracht. Verder bestaan er verbanden tussen het optreden van bruxisme en roken, alcohol- en medicijngebruik en bepaalde traumata en ziekten. Stress en persoonlijkheid worden ook vaak genoemd als mogelijke etiologische factoren voor bruxisme. Onderzoek naar deze factoren levert echter tegenstrijdige resultaten op. Al met al lijkt het erop dat bruxisme voornamelijk centraal wordt gereguleerd, niet perifeer.
Bruxism is a controversial phenomenon, but there is consensus about the multifactorial nature of the etiology. Besides peripheral (morphological) factors, central (pathophysiological and psychological) factors can be distinguished. In the past, morphological factors, like occlusal discrepancies and the anatomy of the bony structures of the orofacial region, have been considered the main causative factors for bruxism. Nowadays, these factors play only a minor role, if any. Recent focus is more on the pathophysiological factors. For example, bruxism has been suggested to be part of a sleep arousal response. In addition, bruxism appears to be modulated by various neurotransmitters in the central nervous system. More specifically, disturbances in the central dopaminergic system have been linked to bruxism. Further, factors like smoking, alcohol, drugs, diseases, and trauma may be involved in the bruxism etiology. Psychological factors like stress and personality are frequently entioned in relation to bruxism as well, but research shows controversial results. Taken all evidence together, bruxism appears to be mainly regulated centrally, not peripherally.
Auteur(s) |
F. Lobbezoo
M. Naeije |
---|---|
Rubriek | Thema: Parodontologie |
Publicatiedatum | 1 juli 2000 |
Editie | Ned Tijdschr Tandheelkd - Jaargang 107 - editie 7 - juli 2000 ; 275-280 |
Er zitten geen programma's in het winkelmandje