Een laboratoriumonderzoek had ten doel de effectiviteit vast te stellen van 4 polijstsystemen bij 4 nanocomposieten en 1 microhybride composiet (zie tab. 1 en 2).

Proefschijfjes werden vervaardigd van 8×2 mm. Een stalen mal werd gevuld met composiet, afgedekt met een Mylar-strip en gepolymeriseerd. De schijfjes werden vlak geschuurd met schuurpapier, met uitzondering van een controlegroep. Vervolgens werden ze gedurende 45 seconden bewerkt met een polijstmiddel. Daarna volgde het meten van de oppervlakteruwheid met een profilometer. Een tweede meting werd verricht nadat de schijfjes een kunstmatige veroudering hadden ondergaan door ze te onderwerpen aan een thermische wisselbelasting van 10.000 cycli. De resultaten zijn weergegeven in de afbeeldingen.

 Afb. Gemiddelde oppervlakteruwheid (Ra) voor en na veroudering van composietmonsters.

De onderzoekers concluderen dat composiettype én polijstmiddel significant van invloed zijn op de oppervlakteruwheid van composiet, zowel voor als na veroudering. Er is een significante interactie tussen polijstmethode en composiettype. Occlubrush™-borsteltjes gaven een grotere oppervlakteruwheid bij alle composieten, voor en na veroudering, in vergelijking met de overige polijstmiddelen. De onderzoekers merkten op dat een oppervlakteruwheid van minder dan 0,2 µm wordt beschouwd als acceptabel.

Bron

• Aytac F, Karaarslan ES, Agacclioglu M, Tastan E, Buldur M, Kuyucu E. Effects of novel finishing and polishing systems on surface roughness and morphology of nanocomposites. J Esthet Restor Dent 2016; 28: 247-261.