Het woord ‘bruxisme’ vindt haar oorsprong in het Grieks: ‘brychein’ staat voor tandenknarsen. De Franse wetenschappers Marie en Pietkiewicz waren de eersten die het tandheelkundige fenomeen ‘tandenknarsen’ koppelden aan het Griekse woord. Zij introduceerden in 1907 de term ‘la bruxomanie’ voor het tandenknarsen dat zij aantroffen bij patiënten met neurologische en psychiatrische afwijkingen. Sinds die tijd worden tandenknarsen en klemmen gevat onder de gemeenschappelijke noemer ‘bruxisme’.