Samenvatting

Werkdruk en burn-out onder Nederlandse tandartsen zijn in het verleden onderzocht, echter, sindsdien is er in de praktijkvoering het nodige veranderd. Het doel van dit onderzoek was om na te gaan of deze veranderingen ook gereflecteerd worden in burn-out- en stressrapportage. Tevens werd nagegaan of burn-out geassocieerd kon worden met het maken van fouten bij de behandeling of het geconfronteerd worden met een klacht. Voor een online vragenlijstonderzoek werden 500 tandartsen random benaderd, 105 participeerden (21%); 50,5% man en 49,5% vrouw. Er werden hogere gemiddelden gerapporteerd op emotionele uitputting (EU) en persoonlijke bekwaamheid (PB) vergeleken met voorgaande metingen, en met referentiescores uit de burn-out meetinstrumenthandleiding, evenals lagere gemiddelden voor depersonalisatie (DP) vergeleken met referentiescores. Er bleken geen man–vrouwverschillen voor burn-out. Vrouwen rapporteerden wel meer ervaren werkdruk op ‘Patiënten Contacten’ en ‘Overwegingen over Werk’. De leeftijdsgroep 36-45 jaar rapporteerde hogere gemiddelden voor werkdruk en burn-out. Geconfronteerd worden met een klacht was geassocieerd met meer DP, terwijl bezorgdheid over het maken van fouten geassocieerd was met meer EU en DP. Burn-out is een relevant onderwerp voor tandartsen, meest zichtbaar rond middelbare leeftijd. Herkenning van, en weten om te gaan met, ervaren werkdruk is een cruciale factor om burn-outrisico te voorkómen.