Twee actuele visuele scoringssystemen worden beschreven, met behulp waarvan getracht wordt de diepte en de activiteit van occlusale laesies in te schatten. Wat de laesiediepte betreft lijkt de validiteit van deze systemen redelijk, maar ten aanzien van de activiteitsinschatting bestaan nog grote vraagtekens. Voor approximale glazuur- en dentinelaesies kunnen, evenals voor occlusale dentinelaesies, ook bitewing-opnamen worden gebruikt voor evaluatie van nieuwe laesies en van progressie van bestaande laesies. De zoektocht naar betere, kwantitatieve meetmethoden voor cariëslaesies heeft nog niet echt bruikbare methoden opgeleverd. Het beoordelen van cariësrisicofactoren heeft vooral een ondersteunende functie bij de indicatie en de keuze van preventieve maatregelen. Cariëspredictietests anders dan gebaseerd op de aanwezige cariës, hebben niet veel toegevoegde waarde. Een nadeel van dergelijke tests is dat zij meestal gericht zijn op kinderen, terwijl cariës een ziekte van alle leeftijden is.