De elektronische sigaret: impact op mondgezondheid

De elektronische sigaret is een op batterijen werkend apparaat dat ontworpen is om een chemische oplossing te verwarmen en daarbij een nicotinehoudende damp voor de gebruiker op te wekken. Elektronische sigaretten bestaan vooral uit een aantal synthetische organische bestanddelen als propyleenglycol, glycerine, smaakstoffen, zware metalen als nikkel en lood, carbonyl bestanddelen zoals formaldehyde en de psycho-actieve stimulans nicotine. Negatieve gezondheidseffecten zijn gerapporteerd op cardiovasculair, neurologisch en respiratoir gebied. Wereldwijd telt de elektronische sigaret inmiddels meer dan 35 miljoen gebruikers, waarvan de helft jonger is dan 34 jaar. Ondanks toenemende kennis over het effect op de mondgezondheid, hebben de gebruikers van de elektronische sigaret hier nauwelijks weet van. Het doel van dit onderzoek was de kennis en het gedrag van jongvolwassen gebruikers van de elektronische sigaret met betrekking tot de impact hiervan op de mondgezondheid in kaart te brengen.

Een vragenlijst werd ontwikkeld op basis van bestaande literatuur over het gebruik van elektronische sigaretten. De 33 vragen betroffen demografische variabelen, kennis, gedrag, manier van roken, bereidwilligheid om te veranderen en tandartsbezoek. In totaal waren de vragenlijsten van 220 deelnemers beschikbaar voor analyse.

De jongere deelnemers (18-24 jaar) gaven aan weinig kennis te hebben over de effecten van deze vorm van roken op de mondgezondheid. Het merendeel van de deelnemers was bereid hierover in gesprek te gaan of mogelijkerwijs hun gedrag te veranderen als het schadelijk effect duidelijk werd gemaakt. Dit effect was sterker bij de groep van 18-24 jaar dan bij de groep van 25-34 jaar. Ook de deelnemers die elke 6 maanden hun tandarts bezochten gaven aan bereid te zijn te stoppen met het roken van elektronische sigaretten.

Conclusie. respondenten gaven aan weinig kennis te hebben van implicaties van het roken van elektronische sigaretten op hun mondgezondheid, maar waren in merendeel bereid hierover het gesprek aan te gaan met hun mondzorgverlener.

Bron