Erosieve gebitsslijtage bij sporters met een mentale retardatie

Evenementen bij de Special Olympics geven de mogelijkheid om informatie te verzamelen over patiënten met een mentale retardatie. Hoewel er tal van onderzoeken naar de mondgezondheid van deze deelnemers zijn gedaan, ontbreekt echter informatie over erosieve gebitsslijtage. Het doel van dit onderzoek was de prevalentie en ernst van erosieve gebitsslijtage te bepalen bij deelnemers aan de Special Olympics in België 2016.

De onderzoekspopulatie bestond uit 232 atleten. Bij analyse van de gegevens werd deze verdeeld in 3 groepen: 1. atleten jonger dan 25 jaar met een mentale retardatie niet zijnde het syndroom van Down (n = 174), 2. atleten jonger dan 25 jaar met het syndroom van Down (n = 39) en 3. atleten ouder dan 25 jaar met het syndroom van Down. Na klinische kalibratie van 2 tandartsen scoorden deze tandartsen aan de hand van de Basic Erosive Wear Examination index (BEWE) de aanwezige erosieve gebitsslijtage. De som van de BEWE > 0 werd gebruikt om de prevalentie te bepalen. De ernst van de tanderosie werd bepaald door de BEWE-score: het risiconiveau (laag, gemiddeld en hoog risico) en de hoogste score bij de deelnemer in ten minste 1 gebitselement (BEWE 1, 2, 3). De chi-kwadraattest en Mann-Whitney U-test werden gebruikt om significante verschillen tussen verschillende groepen te detecteren (p < 0,05).

De prevalentie bij jonge atleten met een mentale retardatie was 51,14%. Binnen deze groep hadden de atleten met het syndroom van Down een significant hogere gemiddelde BEWE-score (4,67, sd 5,64) en was de prevalentie (69,2% BEWE > 0) hoger ten opzichte van de atleten zonder het syndroom van Down (gemiddelde BEWE-score 1,96, sd 3,47; de prevalentie 46,3% BEWE > 0; p < 0,05). Bovendien hadden deelnemers met het syndroom van Down een significant groter risico op het ontstaan van erosieve gebitsslijtage (p < 0,05) (afb.1).

Conclusie. De helft van de jonge atleten met een mentale retardatie had ten minste 1 oppervlak met erosieve slijtage. De prevalentie en de ernst van de aanwezige slijtage was duidelijk hoger bij atleten met het syndroom van Down. Het verwerven van kennis is noodzakelijk om bij te kunnen dragen aan preventie en de juiste behandeling van erosieve gebitsslijtage bij mensen met een mentale retardatie.

Bron