Extra ruimteverlies door niet-restauratieve behandeling ontkracht

Ultraconservatieve behandeling (UCT) omvat ART-restauratie van kleine voor reiniging ontoegankelijke caviteiten in combinatie met niet-restauratieve behandeling van grotere voor reiniging toegankelijke caviteiten. Zo nodig worden ontoegankelijke grotere caviteiten toegankelijk gemaakt met handinstrumenten. De resultaten van UCT in tijdelijke molaren werden eerder in een gecontroleerd klinisch experiment vergeleken met de resultaten van amalgaamrestauraties (AR) en ART-restauraties (ART). Hieruit bleek onder andere dat de tijdelijke molaren in de UCT-groep tendeerden naar snellere wisseling dan de tijdelijke molaren in de AR-groep en de ART-groep. Een resultaat dat reden gaf om in onderzoek na te gaan of dit zou kunnen leiden tot onacceptabel ruimteverlies gelet op de doorbraak van de blijvende opvolgers. De nulhypothese luidde dat de intraorale boogafstanden en de Index of Orthodontic Treatment Need (IOTN) tussen de 3 groepen niet verschilden. Metingen verricht aan gipsmodellen van gebitsafdrukken genomen voor de aanvang van het onderzoek en na 4 jaar moesten hier uitsluitsel over geven. De noodzaak van behandeling op basis van de IONT-index bleek 34%, 47% en 36% te zijn voor respectievelijk de UCT-, de ART- en de AR-groep. Logistische regressie leverde geen verschil op tussen de 3 groepen met betrekking tot de noodzaak van orthodontische behandeling.

Conclusie. Tussen de kinderen in de UCT-groep en de groep behandeld met amalgaam of met ART-restauraties is geen verschil gevonden met betrekking tot de noodzaak van orthodontische behandeling. Met andere woorden: het onderzoek leidde niet tot verwerping van de nulhypothese.

Bron