Er bestaat een grote variatie in het vermogen van tandartsen om cariësrisicopatiënten te identificeren op grond van wat ze zien en weten van de patiënt. Daarom is er behoefte aan objectieve methoden. Methoden die gebruikmaken van bacterietellingen en analyse van het speeksel zijn inferieur aan methoden die gebaseerd zijn op het recente cariësverleden van de patiënt. Er zijn twee beproefde modellen, Nexø en Dentoprog, die gebruikmaken van de gebitstoestand om cariësrisicokinderen te selecteren. De Nexø-methode geeft geen voorspelling van de hoeveelheid cariës die iemand zal krijgen, maar stelt de behandelaar wel in staat preventieve interventie meer specifiek te richten op patiënten die het nodig hebben. Het Dentoprog-model is nauwkeurig, maar kent maar één cariësrisicogrens, die echter voor de meeste behandelaars te laag is om mee te werken.