Invloed röntgenopnamen op behandeling van glazuurlaesies en niet-gecaviteerde dentinelaesies in tijdelijk gebit

Door de effectiviteit van preventieve maatregelen verloopt het cariësproces in veel gevallen minder snel dan voorheen. Dit gegeven beïnvloedt het moment van restauratief ingrijpen. Huidige cariësdetectie instrumenten zoals Caries Assessment Spectrum and Treatment (CAST), International Caries Detection and Assessment System (ICDAS) en Nyvad-criteria hebben een oplopende codering voor het toenemen van de ernst van carieuze laesies. Zo hebben CAST en ICDAS een code voor glazuurlaesie en niet-gecaviteerde dentinelaesie.

Het doel van dit onderzoek was kindertandartsen te bevragen welke behandeling ze zouden uitvoeren aan de hand van alleen klinische beelden en na het beoordelen van röntgenopnamen. Het onderzoek vond plaats in Brazilië onder 61 kindertandartsen (82,4% response) die gemiddeld 19 jaar ervaring als (kinder)tandarts hadden. Er werden 12 klinische beelden geselecteerd waarvan, volgens het CAST-instrument, de carieuze laesies voor de helft werden gediagnostiseerd als CAST-code 3 (glazuurlaesie) en CAST-code 4 (niet-gecaviteerde dentinelaesie). De resultaten van de voorgestelde behandeling voor en na het beoordelen van de röntgenopnamen staan in de tabel. Van de kindertandartsen veranderde 51% niet van mening, koos 10% voor een minder invasieve en 22% voor een meer invasieve behandeling, terwijl 17% geen besluit kenbaar maakte na het beoordelen van de röntgenopnamen of helemaal geen behandeling aanstipte. Na het beoordelen van de röntgenopnamen besloten significant meer kindertandartsen voor een invasieve behandeling. De verandering in de voorgestelde behandeling werd verklaard door de diepte van de laesie op de röntgenfopname. Glasionomeer kreeg de voorkeur boven composiet voor het plaatsen van een verzegeling en het restaureren van de caviteit.

Tabel 1. Verschil in voorgestelde behandeling per CAST-code voor en na het beoordelen van de röntgenopnamen.

Conclusie. Het gebruik van röntgenopname in tijdelijke gebitselementen leidt tot meer invasieve behandelingen. In niet-gecaviteerde dentinelaesies beïnvloedt het het beslissingsproces vooral voor laesies die de binnenste helft van het dentine hebben bereikt.

Bron

Leal SC, Barros BV, Cabral RN, Ferrari JCL, de Menezes Abreu DM, Ribeiro APD. Dental caries lesions in primary teeth without obvious cavitation: Treatment decision-making process. Int J Paediatr Dent 2019; 29: 422-428.