In de literatuur gedocumenteerde risico’s van een orthodontische behandeling zijn glazuurschade, wortelresorptie, schade aan het parodontium, kaakgewrichtsklachten, verlies van vitaliteit van gebitselementen, behandeldoel niet bereikt en recidief. Glazuurschade in de vorm van irreversibele demineralisatie kan tijdens een behandeling met vaste apparatuur ontstaan door onvoldoende mondverzorging. Wortelresorptie komt voor, maar zelden in ernstige mate. Individuele aanleg is van doorslaggevend belang en er zijn ook genetische factoren. Schade aan het parodontium treedt op in de vorm van gingivarecessies. Kaakgewrichtsklachten en verlies van vitaliteit van gebitselementen komen nauwelijks voor. Niet bereiken van het behandeldoel is gerelateerd aan het overeengekomen behandeldoel en afhankelijk van de kennis en kunde van de zorgverlener, de medewerking van de patiënt en factoren buiten ieders macht. Recidief komt veelvuldig voor, maar is op zich geen risico van een orthodontische behandeling. Het grootste risico is het achterwege laten van adequate voorlichting over alle (on)mogelijkheden en mogelijke gevolgen.