Op tandartsen rust een hulpverleningsplicht. Deze plicht, die frappant genoeg een beperkte wettelijke basis kent, wordt vooral via jurisprudentie ingevuld. Daarbij kijken in het bijzonder de tuchtrechter en de klachtencommissies naar, onder andere, 2 gedragsregels en 1 praktijkrichtlijn. In de praktijk blijkt dat gedragsregels en richtlijnen niet altijd een eenduidig handvat bieden. Opvallend is het spanningsveld waarin tandartsen verkeren. Beschikbaarheid en bereikbaarheid van een tandarts zijn niet altijd te rijmen met de persoonlijke beleving van een patiënt. Het is soms lastig balanceren tussen het werkbaar houden van een dienst voor een tandarts en een wens van een patiënt.
Dentists have a duty to provide care. This duty, which interestingly enough has a limited legal basis, is for the most part given form by jurisprudence. In that process, the disciplinary judge and the grievance committees payattention especially to 2 rules of conduct and 1 regulation governing practice. In practice, it appears to be the case that rules of conduct and regulations do not always provide an unambiguous guide. The domain within which dentists operate is striking. The availability and the accessibility of dentists are notalways harmonious with the personal perception of a patient. It is sometimes difficult to find a proper balance between what is a dentist is able to manage and what a patient wants.
Auteur(s) |
W.G. Brands
J.M. van der Ven M.A.J. Eijkman |
---|---|
Rubriek | Onderzoek en wetenschap |
Publicatiedatum | 6 december 2013 |
Editie | Ned Tijdschr Tandheelkd - Jaargang 120 - editie 12 - december 2013; 693-698 |
DOI | https://doi.org/10.5177/ntvt.2013.12.13211 |
Er zitten geen programma's in het winkelmandje