Samenvatting

In de jaren 90 werd intraorale distractieosteogenese geïntroduceerd als alternatief voor de bilaterale sagittale splijtingsosteotomie ter verlenging van de onderkaak. Verondersteld werd dat distractie­osteogenese tot stabielere resultaten en minder sensibiliteitsstoornissen van de onderlip zou leiden. Wetenschappelijk bewijs voor deze stelling ontbrak echter. In recent gepubliceerde prospectieve onderzoeken is aangetoond dat bilaterale sagittale splijtings­osteotomie niet inferieur is aan distractieosteogenese met betrekking tot stabiliteit en sensibiliteitsverlies van de onderlip. Verder blijkt dat bilaterale sagittale splijtingsosteotomie leidt tot minder pijn bij de patiënt en lagere totale kosten. Geconcludeerd kan worden dat bilaterale sagittale splijtingsosteotomie moet worden beschouwd als de standaardtherapie voor verlenging van de onderkaak tot 10 mm bij niet-syndromale patiënten.