Verval van fosforplaatjes

De meeste digitale röntgensystemen maken gebruik van fosforplaatjes. Deze zijn bedekt met fosforkristallen die functioneren als een detector voor röntgenstraling. Deze wordt opgeslagen in de vorm van energie en daarna in een scanner uitgelezen. De fosforplaatjes kunnen honderden keren worden gebruikt, maar zijn gevoelig voor krassen en vouwen waardoor de diagnostiek mogelijk wordt bemoeilijkt. Het is de vraag of deze fosforplaatjes ook slechter worden door langdurig gebruik. Het doel van dit onderzoek was het verval in kwaliteit van fosforplaatjes te bepalen door de verandering in gemiddelde grijswaarden te meten.

Twee niet eerder gebruikte fosforplaatjes werden belicht met een röntgenbuis voor intraorale röntgen­opnamen en daarna gescand met een Express unit. In 60 dagen tijd werden 1.800 opnamen per fosforplaatje gemaakt. Een aluminium blokje met 12 trapjes erin werd over het fosforplaatje geplaatst tijdens de opnamen. De gemiddelde grijswaarden per trede werd berekend met de ImageJ-software, evenals de grijswaarde buiten het trapje als controle.

De resultaten lieten zien dat voor beide fosforplaatjes de gemiddelde grijswaarde afnam voor alle 12 gebieden onder het trapje, en ook voor het controlegebied. De afname was het grootst voor het controlegebied (-10,1%) en het kleinst voor het gebied met de dikste aluminiumtrede (-0,7%). De afname in grijswaarde was proportioneel met de afname van de dikte van de aluminiumtreden.

Conclusie. Na 1.800 opnamen nemen de grijswaarden van een fosforplaatje onder dezelfde belichtingsomstandigheden af. De impact hiervan op de diagnostiek moet nog worden onderzocht.

Bron