Zelfvertrouwen van laatstejaarsstudent tandheelkunde

Zelfvertrouwen kan worden gedefinieerd als een geloof in eigen mogelijkheden, kwaliteiten en oordelen. Zelfbeoordeling is een belangrijke vaardigheid waarop tandartsen zijn getraind en waarvan zij hun hele professionele carrière gebruik kunnen maken. Het doel van dit onderzoek was het zelfvertrouwen van laatstejaars tandheelkundestudenten op de competenties wetenschappelijke en klinische kennis en patiëntenzorg door middel van zelfbeoordeling.

Een vragenlijst met 45 stellingen werd uitgereikt aan laatstejaars tandheelkundestudenten in Melbourne (Australië). Hiervoor was ethische toestemming verkregen. De items in de vragenlijst waren gebaseerd op de domeinen patiëntenzorg en wetenschappelijke en klinische kennis. Deelnemers gaven hun niveau van zelfvertrouwen aan op een visueel analoge schaal. De uitkomsten werden gecorreleerd aan hun beoordeling op basis van OSCE (Objective Structured Clinical Examination), mondelinge informatie, case reports en een schriftelijk werkstuk.

In totaal deden 58 (respons 71,6%) tandheelkundestudenten mee aan het onderzoek. De belangrijkste resultaten staan in de boxplot (afb. 1). Een hoge mate van zelfvertrouwen werd gevonden voor routine tandheelkundige zorg (cariësmanagement en preventieve zorg). Daarentegen waren de scores lager voor ziekteleer, spoedgevallen, trauma, kindertandheelkunde en prothetische zorg. De correlatie tussen zelfbeoordeling en externe beoordeling was laag-positief maar niet significant.

Conclusie. De laatstejaarsstudent lijkt genoeg zelfvertrouwen te hebben in de kerngebieden van de algemene tandheelkunde. Echter, het zelfvertrouwen lijkt wat te zijn overschat in vergelijking met externe beoordeling.

Bron